‘Het plezier spat er gewoon vanaf’

Een avondje dansen. Genieten van goeie muziek. Kletsen en lol maken met vrienden. Het klinkt zo vanzelfsprekend, maar voor mensen met een verstandelijke beperking is dat het niet. Een bezoek aan een gewone discotheek geeft veel te veel prikkels en uitdagingen. Daarom verzorgt Welzijn Ermelo een aantal keren per jaar een speciale discoavond in het Huis van Ermelo. Vrijwilliger Else Berends (38) vertelt waarom zij hier graag aan meewerkt.

‘Jij ook hier! Leuk! Leuk! Leuk!’

Else is vanavond gastdame. Ze staat bij de ingang van theater De Dialoog, die voor de gelegenheid is ingericht als discotheek. Met knipperende lampen, een tafel met limonade en snoepgoed. Maar ook een prima DJ die de ene na de andere hit afspeelt. ‘Als ze maar mee kunnen zingen. Of iets met een goeie beat. Dat werkt altijd’, lacht Else. 

Al vijftien jaar helpt ze mee als vrijwilliger. ‘Ik werk als financieringsspecialist bij de Rabobank en heb veel te maken met de gezondheidszorg. Ik heb altijd gezegd: Als ik ga werken, wil ik er ook iets maatschappelijks bij gaan doen.’ Dit kwam via via op haar pad. ‘Het is fijn om even iets anders te doen dan achter de computer. Het is ontzettend dankbaar werk. Kijk maar naar die gezichten: het plezier dat ze hebben. Het spat er gewoon vanaf.’

En nee, daar is geen woord aan gelogen. Het swingen en zwaaien op de dansvloer is al volop begonnen. Ook druppelen nog steeds nieuwe bezoekers binnen, die eerst uitgebreid welkom worden geheten. ‘Sommigen kennen elkaar ook van de dagbesteding. Anderen zien elkaar alleen op dit soort avonden. Dus ze zijn vaak heel blij om elkaar terug te zien’, legt Else uit. Twee jongens omhelzen elkaar stevig. ‘Jij ook hier! Leuk! Leuk! Leuk!’

Iedereen is welkom

De discoavonden zijn bedoeld voor mensen met verschillende soorten verstandelijke beperkingen. Van autisme tot Down. Soms begrijpen ze elkaar niet helemaal, maar er lopen genoeg begeleiders en vrijwilligers rond om alles in goede banen te leiden. Een leuke en veilige sfeer dus. Bezoekers komen uit plaatsen als Zeewolde, Nijkerk, Nunspeet en natuurlijk Ermelo, vertelt Else. ‘Iedereen is welkom. Ook begeleiders dansen vaak even mee. Soms een moeder of een ander familielid.’ Niet iedere bezoeker komt voor het dansen. ‘Sommigen blijven aan de kant staan. Dan willen ze alleen luisteren en kijken, maar hebben ze toch een prachtige avond. Helemaal prima.’

Voorheen was de disco maandelijks, maar vanwege de sloop van Pinel moesten ze een andere locatie zoeken. ‘Gelukkig kunnen we nu in De Dialoog terecht, maar alleen als hier geen andere optredens zijn. We zitten nu op maximaal zes keer per jaar.’

De bezoekersaantallen variëren. Gemiddeld genomen zo’n 20 per avond. Genoeg voor een gezellige dansvloer. ‘Sommigen komen hier al vijftien jaar. Ze wonen thuis of in instellingen en logeerhuizen. Vaak komen ze met een busje vol’, vertelt Else. ‘Voor hun zorgbegeleiders is dat best pittig. Na zo’n avond moeten ze echt even ontprikkelen. Thuis aangekomen, moeten ze ook nog uitgekleed, gewassen en naar bed. Dus het bezoek hangt wel een beetje af van begeleiders die daar nog energie voor hebben, merken we.’

De sfeer is altijd uitgelaten, vertelt Else. Ze wijst naar Gerrit (72), een van de vaste gasten. Zodra de muziek begint, zwaait hij met zijn handen op en neer van opwinding. ‘Hij geniet van iedere minuut’, vertelt Else. ‘Eén bezoeker helpt altijd mee achter de bar. Hij verkoopt drankjes en voelt zich dan helemaal in zijn element.’

Onbetaalbaar

De sfeer is altijd uitgelaten, vertelt Else. Ze wijst naar Gerrit (72), een van de vaste gasten. Zodra de muziek begint, zwaait hij met zijn handen op en neer van opwinding. ‘Hij geniet van iedere minuut’, vertelt Else. ‘Eén bezoeker helpt altijd mee achter de bar. Hij verkoopt drankjes en voelt zich dan helemaal in zijn element.’

De muziekkeuze is divers. ‘Van Hollandse hits tot K3 en zelfs happy hardcore of hardstyle. Het gaat van de hak op de tak’, lacht Else. ‘Vaak draaien we een playlist van Spotify of YouTube, aangevuld met verzoekjes.’ Ze benadrukt hoe belangrijk deze momenten zijn voor de bezoekers. ‘Het is hun avondje uit, want voor deze doelgroep is er niet zoveel te doen.’

Ook Jonne, de zoon van Else helpt inmiddels mee. Zo leert hij wat vrijwilligerswerk inhoudt. Hij is 13 en schenkt de glazen cola vol. ‘Het voelt als een uitje voor ons samen’, zegt zijn moeder. Ook een andere vrijwilliger neemt inmiddels zijn twee dochters mee. 

De avonden zijn van 19.30 tot 21.30 uur en dat is lang genoeg, merkt Else.  ‘Na twee uur zijn ze helemaal vermoeid en wij meestal ook. We doen vaak vaste dansjes, zoals de Macarena of Cowboys & Indianen. Ze houden van die herhaling. Het is niet alleen leuk, maar ook goed voor hun motoriek en sociale interactie.’

Tot slot vertelt vaste bezoeker Adil (32) hoe hij geniet van het dansen. ‘Boem, boem, boem,’ zegt hij met een brede grijns. Adil staat nog bij de kapstokken, maar doet de bewegingen alvast voor. In zijn linkerhand houdt hij – heel stevig - een tientje vast. ‘Ik heb doekoe! Doekoe!’ zegt-ie vrolijk. Ook Else moet lachen: ‘Adil is het levende bewijs dat het voor hen echt een avondje uit is, waar ze al weken naar uitkijken. Zoiets is toch onbetaalbaar?’